Το άρθρο "συνέπεσε" όμως με "κοντινές θέσεις" που διατύπωθηκαν στην ίδια εφημερίδα από την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. ("Βαθιά κρίση πολιτικής εκπροσώπησης",κλικ εδώ) Συσχετίστηκαν οι δυό τοποθετήσεις, με αποτέλεσμα αντί να διαβάζουμε τι είπε ο καθένας, να αναπαράγεται μαζί με εικόνες που παρουσιάζουν χειραψίες αγκαλίτσες και φιλάκια των δύο κορυφαίων προσώπων. Ένας ανυποψίαστος αναγνώστης, που διαβάζοντας επιφανειακά εδώ
θα υπέθετε περίπου ότι συνέφαγαν και έβγαλαν από κοινού μιά ανακοίνωση!
Ε δεν είναι μάλλον έτσι.
Αυτές όμως οι συζητήσεις, έχουν αξία όχι όταν αναπτύσσονται λίγους μήνες (πιθανόν εβδομάδες) πριν τις εκλογές.
Αυτά τα θέματα, πρέπει να συζητούνται σε παγωμένο χρόνο. Και οχι εν θερμώ.
Ας μην επεκταθούμε...
Αλλά ένα σχόλιο μόνο: Αυτή είναι δυστυχώς η κατάντια του πολιτικού διαλόγου στη χώρα μας. Είναι μια εκδοχή της χρεοκωπίας της πολιτικής. Ότι δηλαδή, πολιτικός διάλογος ποτέ δεν γίνεται την ώρα που πρέπει ή και αν γίνεται -από λίγους -δεν ακούγεται. Και όταν είναι η ώρα να εντυπωσιάσουμε ...τσούπ!
Στα εξώφυλλα και από κει στα παράθυρα για καβγαδάκι προεκλογικό.
Ε λοιπόν δεν θέλει ο τόπος μόνο αλλαγή εκλογικού νόμου.
"Αλλαγή φρουράς"* θέλει.
"Αλλαγή φρουράς"...
Ο όρος αυτός, ίσως τελικά είναι αδόκιμος, αφού ενδέχεται να εννοηθεί ότι απλώς περιγράφει κάποια άλλη ομάδα που θα συνεχίσει "ξεκούραστη" ή απλώς "άφθαρτη" μια βελτιωτική διαχείριση της εξουσίας.
Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ βαθύτερο, τόσο υπό την έννοια της ανάγκης για αναχώρηση μιάς γνωστής χρεοκωπημένης γενιάς πολιτικών,
(αναξιοπιστία, πελατειακές σχέσεις, εξαρτήσεις)
όσο και υπό την έννοια της ανάγκης ανατροπών στο περιεχόμενο των πολιτικών (στην ανάπτυξη, την ανακατανομή του πλούτου, την πραγματική διάθεση -ότι συγκρούσεις και αν χρειάζονται να υπάρχει η βούληση για εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ).