Η Ελλάδα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, έπρεπε να αποφασίσει τι δρόμο θα διαλέξει, τι κατεύθυνση θα ακολουθήσει πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά. Ο προεκλογικός χρόνος ήταν επαρκής ώστε να υπάρξει η δυνατότητα έκθεσης των προτάσεων όλων των κομμάτων. Επίσης η πολιτική αντιπαράθεση στο κεντρικό σκηνικό κινήθηκε οριακά στο fair-play, εκτός από εξαιρέσεις τύπου Κασιδιάρη, όσο για το επίπεδο στα χαμηλότερα επίπεδα των τοπικών οργανώσεων των κομμάτων και εκεί επικράτησε ηρεμία, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.
Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ΕΔΑ και ύστερα από μισό αιώνα, έδωσε στην αριστερά ένα υψηλότατο
ποσοστό και αριθμό ψήφων. Αυτό το γεγονός από μόνο του αποτελεί ένα κατόρθωμα για ένα κόμμα
που υπέστη διάσπαση μόλις πριν 2 έτη με την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας του κ. Κουβέλη. Περαιτέρω συγκρίσεις με την ΕΔΑ, μάλλον πάσχουν από σύμπτωση ιστορικών και πολιτικών γεγονότων και χρήσιμο θα ήταν να λείπουν.
Σίγουρα επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να επικρατήσει στο πεδίο της αντιμνημονιακής ψήφου είτε δεξιάς είτε αριστερής - περισσότερο βλέποντας και την απώλεια ψήφων του ΚΚΕ. Σίγουρα ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχεδόν λάβει τη θέση του στο νέο κομματικό δίπολο που δημιουργείται τουλάχιστον για το άμεσο χρονικό διάστημα, μετά και την καθίζηση του ΠΑΣΟΚ και σε ψήφους και σε στελέχη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας την ελπίδα κατάφερε να συγκέντρωσει ψήφους προς μια διακριτή προοδευτική και δημοκρατική κατεύθυνση. Με την ευρεία εισροή νέων ψηφοφόρων αυξάνεται αυτομάτως και η ευθύνη αντιπροσώπευσης, ιδίως ενός κόσμου προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, εκφραζόμενο και από τους βουλευτές που εξελέγονται μέσω του Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου.
Μέχρι στιγμής δόθηκε η εκλογική μάχη, με στόχο την αλλαγή πλεύσης στο πολιτικό σκηνικό. Έφτασε κοντά στην νίκη, όμως πλέον καλείται να συγκροτηθεί ως νέος κεντροαριστερός πόλος. Αν δεν το πετύχει είτε λόγω διχόνοιας (σύνηθες στη χώρα μας) είτε αδυναμίας ουσιαστικής εκπροσώπησης των ψηφοφόρων του, σχεδόν σίγουρα δεν θα χει ξανά άλλη ευκαιρία και νέα σχήματα θα λάβουν θέση.
Άρα για το ΣΥΡΙΖΑ στόχος θα πρέπει να είναι μια ουσιαστική με προτάσεις αξιωματική αντιπολίτευση, και ένα κόμμα με δημοκρατική συγκρότηση όλων των νέων αφιχθέντων στελεχών και ψηφοφόρων. Με ομόνοια και ευθύνη θα πετύχει, χωρίς αυτά θα πάει άκλαφτος.
Περαιτέρω αν και θα ήταν ευχάριστο να λέγεται ότι ο λαός μας νίκησε, και ξεπέρασε τα μνημόνια, νομίζω, κι ας στεναχωρήσω παλιούς και νέους συναγωνιστές και συμμέτοχους στην προσπάθεια του Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου-ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο λαός μας έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι την νίκη και την αλλαγή του σκηνικού. Χρέος μας είναι να δώσουμε μάχη για καινοτόμες, προοδευτικές, προτάσεις δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, αλλάζοντας και την ατζέντα της κεντρικής πολιτικής σκηνής και ανατρέποντας νοοτροπίες και κατεστημένες αντιλήψεις στην ελληνική κοινωνίας περί πολιτικής.
Είμαι ίσως από τους λίγους που θεωρούν ότι δεν πετύχαμε ουσιαστική μεταβολή, αλλά έγινε η πρώτη ρωγμή στην βιτρίνα του καθεστώτος της μεταπολίτευσης. Είναι η πρώτη φορά που το σύστημα της διαπλοκής καναλαρχών, μεγαλοεργολάβων, τραπεζιτών και κομματικών παραγόντων, υποχώρησε αρκετά βήματα. Η στόχευση πολλών εναντίον ενός κόμματος, το αποδεικνύει και μιλάμε για ουσιαστική στόχευση και όχι για κοινή αντίληψη απομόνωσης της Χρυσής Αυγής.
Περηφάνια για την επιτυχία αυτή, όχι όμως νίκη απέναντι σε αυτό το σύστημα. Αναγκάστηκε σε ήττα ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αρχικά σε επίπεδο κοινωνίας, σε επίπεδο Βουλής και κεντρικής πολιτικής σκηνής πέτυχε μια πύρρειο, όμως νίκη.
Ποιοι τελικά νίκησαν σε αυτές τις εκλογές και ποιοι έχασαν, είναι ένα θολό ερώτημα και ξεκαθαρίζει αν το δούμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Συνήθως νικητής είναι ο πρώτος, αυξάνει μάλιστα την αξία της νίκης του όταν έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες και όταν του μένει και χώρος να χαρεί την νίκη του. Όμως εδώ ο Σαμαράς και η ΝΔ ναι μεν βγήκε πρώτη σε ψήφους, όμως με μειωμένα ποσοστά, με αποχωρήσεις βουλευτών που έφτιαξαν συγγενές πολιτικά αντίπαλο κόμμα και επανένταξη πρώην εσωκομματικού αντίπαλου (Ντόρα). Επίσης σε ποια χώρα είναι νικητής η ΝΔ, με τα εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας και φτώχειας και πτώση εθνικής κυριαρχίας και κύρους.
Η ΝΔ δεν νίκησε, νίκησε το σύστημα συμφερόντων που πόνταρε στην ΝΔ, και σαφώς οι μεσοαστικές και μεγαλοαστικές κοινωνικές ομάδες που έχουν ζημιωθεί λιγότερο μέχρι στιγμής από τον υποβιβασμό της ελληνικής ελίτ διεθνώς. Νίκησε το σύστημα αυτό που ρουφάει δις για τις τράπεζες σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, και νίκησε και το σύστημα αυτό που πλασάρει την εθνική ενότητα ως πέπλο των τεράστιων κοινωνικών διαχωρισμών.
Δεύτερη νίκη για το σύστημα αυτό που και ονόματα και διευθύνσεις έχει, είναι η αποχή 39%, ούτε κάλεσμα για αποχή να είχε γίνει με τέτοιο ποσοστό. Ένα τεράστιο μέρος του λαού επιλέγει την μη συμμετοχή για πολλούς λόγους που αξίζει να γίνει σοβαρή έρευνα. Η αποχή είναι προς όφελος της ολιγαρχίας που επιδιώκει την μη συμμετοχή των πολιτών στην λήψη των αποφάσεων, εξασφαλίζοντας άνετη εξουσία στην λήψη αποφάσεων.
Τρίτη νίκη η κατοχύρωση της ακροδεξιάς, που με μηδαμινή πολιτική ατζέντα κατορθώνει με τη σημαία της εγκληματικότητας να γίνεται 5η δύναμη στην χώρα.
Συνολικά η πλειοψηφία της χώρας είναι ένα συνονθύλευμα αποχής με ακροδεξιές κορώνες και συντηρητισμό για να μην χαθούν τα 100 ευρώ στην τσέπη και μήπως δεν είμαστε κι εμείς τάχα Ευρωπαίοι. Σε αυτήν την παραδοχή καλώ να μην την αρνηθούμε, αλλά να κοιτάξουμε σοβαρά αν θέλουμε και αν μπορούμε να την αλλάξουμε.
Αν δεν γίνει αλλαγή νοοτροπίας, δεν θα γίνει αλλαγή συσχετισμών. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώξει μια ουσιαστική και παιδευτική για την κοινωνία διαδικασία πολιτικοποίησης και μεταβολής της ατζέντας ποτέ δεν θα καταφέρει να γίνει πραγματικό πλειοψηφικό ρεύμα διακυβέρνησης. Πολύ απλά ο αγώνας πρέπει να δωθεί σε άλλο γήπεδο και όχι σε αυτό που τα αντίπαλα κόμματα ελέγχουν τα πάντα. Αυτό θα γίνει εάν οι φίλαθλοι πιστούν για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας αλλαγής.
Έγινε ήδη το πρώτο βήμα, για να συνεχιστεί χρειάζεται η ανάδειξη νέων ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης με πραγματικά νέες προτάσεις διάνθισης της ήδη αξιοπρεπούς και μπαρουτοκαπνισμένης αριστερής παρακαταθήκης του ΣΥΡΙΖΑ.
Προχωρήσαμε μπροστά γιατί αρχίσαμε να το πιστεύουμε, θα νικήσουμε εξελίσοντας τον χαρακτήρα μας και γινόμενοι εμείς οι αλλαγές που θέλουμε να δούμε. Δυστυχώς ο λαός μας για πολλά χρόνια έμαθε στο ευκαιριακό, στην απλή διάσωση του παρόντος, θυσιάζοντας το μέλλον των νεότερων γενεών. Ευθύνη όμως κυρίαρχη φέρουν οι κυβερνώντες τόσων ετών που από θέση ισχύος επιδιώκουν το γκρέμισμα και όχι το χτίσιμο.
Πραγματικά δεν πιστεύω και δεν κρίνω ότι η χώρα θα καταρρεύσει πλήρως μεταμορφώμενη σε χώρα της Αφρικής, όμως σίγουρα οι ζώνες εξαθλίωσης μεγαλώνουν και σε οικονομικό και σε πολιτισμικό επίπεδο. Συνηθίζοντας όμως στην επιβίωση σε μια οικονομική αρένα και στην εξαφάνιση της πολιτικής ως μέσον συνεννόησης και παραγωγής λύσεων για το σύνολο της κοινωνίας από το σύνολο, υπάρχει ο κίνδυνος εντός μιας γενιάς να γυρίσουμε δεκαετίες πίσω.
Βλέπω ανθρώπους νέους, ταλαντούχους, μορφωμένους με θετική διάθεση δημιουργίας πέραν από τις καθιερωμένες διαδρομές που αυτό το διαολεμένο σύστημα τους θέλει να παλεύουν για την επιβίωση, όμως αυτοί οι άνθρωποι κάνουν πίσω δεν τολμούν και οδηγούνται είτε στην έξοδο από τη χώρα είτε στην ενσωμάτωση με τους χειρότερους όρους. Εδώ έρχεται το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει πραγματική ελπίδα δηλαδή ισότητα δυνατοτήτων και ελευθερία συμμετοχής στις αποφάσεις. Ο Μανώλης Γλέζος μίλησε για τα νιάτα που είναι πλέον η ελπίδα. Όμως τα νιάτα της μεταπολίτευσης, τα νιάτα του '90 απέτυχαν και τα σημερινά νιάτα έχουν ευθύνη ενός αγώνα ασήκωτου χωρίς την υποστήριξη ενός κομματικού φορέα.
Η χώρα μας έχει μπει σε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση κουβαλώντας τις αντιθέσεις του παρελθόντος της, με το λαό να μοιάζει σαν να θέλει αλλά να το ξανασκέφτεται. Επιμένω πεισματικά ίσως στην άρνηση του 'ο σώσων εαυτόν σωθείτω', και νομίζω ότι οι νέοι που θα τολμήσουν θα βρουν την λύση ή τουλάχιστον δεν θα μείνουν άπραγοι. Στο αποτέλεσμα αυτών των εκλογών έχει την ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ να χτίσει το μέλλον του τόπου, δεν είναι ευκαιριακό το ποσοστό που έλαβε, κραυγή ελπίδας και αγωνίας είναι.
Σίγουρα είμαστε υπήκοοι του ίδιου κράτους, όμως δεν είμαστε όλοι πολίτες της ίδιας πατρίδας. Πριν την επικράτηση των διαχωρισμών, υπάρχει η ευκαιρία καλλιέργειας των συνεκτικών στοιχείων. Για να γίνει αυτό πρέπει όσοι έχουν παραπάνω χρήματα να δώσουν και όσοι αγαπούν την δημοκρατία να την ενισχύσουν. Δεν ξέρω πώς θα μαστε σε 6 μήνες, σε 2 χρόνια, σίγουρα όμως μπορούμε να δοκιμάσουμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση
Τασιόπουλος Σταύρος,(για τους νέους της Πολιτικής Κίνησης-αλληλεγγύη)
Μέρος του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε χωρίς λογοκρισία αρκεί να μην πάμε φυλακή.