Ο/H Antonios Rellas (Greece)

Η περίπτωση “ταξιάρχη” είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε επί της ουσίας για το φαινόμενο του μύθου της αναπηρική δυστυχίας .
Δεν αμφισβητώ τις ”καλές προθέσεις” του δημιουργού του group όμως πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους .
Πως λοιπόν συντηρείται αυτός ο μύθος
Ο δημιουργός του group αναφέρει : Ο ΟΓΑ που είναι ασφαλισμένος ο μικρός δεν εγκρίνει αυτό το ποσόν ως υπερβολικά υψηλό ..εγκρίνει μόνο το ποσόν των 3000Ευρω...και η έρμη η μάνα του...διαζευγμένη ..δουλεύει ως καθαρίστρια με μισθό 400 Ευρω τον μήνα ..υποφέρει από δισκοπάθεια ..και αναγκάστηκε να πάρει δάνειο από την τράπεζα...γιατί πλέον το παιδί δεν μπορούσε να αναπνεύσει λόγω της θέσης που καθόταν .. Σημειωτεον.οτι το παιδί σταμάτησε το σχολειο στην 1 Γυμνασιου λογω του οτι δεν μπορουσε η μανα του να το μετακινησει..και οσο περνουν τα χρονια το σωμα του παραλυει και χρειαζεται ειδικη φροντιδα...Απο αυτο το συνδρομο υποφερουν μονο 5 παιδια στην Ελλαδα...Αλλα αυτο το ελεεινο κρατος με τους αθλιους που μας κυβερνουν δεν μπορουν να βοηθησουν ατο το αγγελουδι..!!

συνήθως Είδηση που αφορά ΑμεΑ πρέπει να έχει πικάντικα ελατήρια,
πρέπει να ίντριγκάρει τη μάζα,
πρέπει να πουλάει ….
και αυτό που πουλάει είναι ο πόνος. Το δάκρυ ,η εξαθλίωση….
Ένας πόνος μοναχικός, τόσο μοναχικός που καθιστά τον ανάπηρο πολίτη αναξιοπαθούντα..
Ο πόνος και η αναξιοπάθεια αποτελούν την πρώτη ύλη για την κατασκευή της είδησης.
Η ιστορία συνήθως εξελίσσεται, καταγγέλλεται η εκμετάλλευση από κάποιον ανθρωπιστή ή αναγγέλλονται φιλανθρωπίες.
(η φιλανθρωπία βλέπει μόνο την ανάγκη και όχι την αιτία που τη δημιουργεί.)
Έτσι Ο μύθος της αναπηρικής δυστυχίας διαιωνίζεται.
Ο συντηρητικός αυτός μύθος που θέλει τον άνθρωπο με αναπηρία a priori δυστυχισμένο.
Το δυστυχισμένο πλάσμα εκμετάλλευσης από την μία, τυχερό πάνω στην ατυχία του, που θα ανακουφιστεί από την άλλη αν όλοι εμείς συνδράμουμε για να κάνουμε την ζωή του λίγο καλύτερη ….
Αυτό αποτελεί για τον ταξιάρχη αλλά και σε όσους ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας ΠΡΟΣΒΟΛΗ
Το γεγονός ότι ο ΟΓΑ δεν χορηγεί αναπηρικό αμαξiδιο ειδικού τύπου αποτελεί παράβαση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων….ίσως λοιπόν θα ήταν προτιμότερο να κινηθούμε προς την κατεύθυνση ανεύρεσης ενός εθελοντή δικηγόρου ούτως ώστε η οικογένεια του να προβεί σε αγωγή κατά του δημοσίου
ακόμα να απαιτήσουμε την δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου συμβάντος μέσα από το μέσο της κυρίαρχης άποψης . ….
Επίσης θέλω να τονίσω ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση .
υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις σε όλη την χώρα αντίστοιχων περιστατικών ….όχι με το ίδιο σύνδρομο αλλά με παρόμοια αποτελέσματα .
Δεν αντιλαμβάνομαι την ανάγκη χρήσης χαρακτηρισμών όπως: ο ταξιάρχης υποφέρει……..ι για έναν άνθρωπο που από την μέρα που γεννήθηκε ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες ….
Σίγουρα υποφέρει από την έλλειψη υποδομών ,από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να πάει σχολείο όπως όλοι οι συνομήλικοι του λες και η πρόσβαση στο σχολείο είναι μόνο για τους άρτιους στο σώμα…….. όμως εμείς επιμένουμε ότι υποφέρει από το σύνδρομο ντουσεν !!!!!! πόσο υποκριτικό είναι αυτό…..
Όποιος λοιπόν θεωρεί ότι πάσχει ο ταξιάρχης ας αντιληφθεί από τι ακριβώς πάσχει……
Όποιος θεωρεί ότι δεν ανήκει ο ταξιάρχης στην πολυπληθή κοινωνική ομάδα των ανθρώπων με αναπηρία και ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό…….
ότι αυτό που έχει είναι μια σπάνια ασθένεια και ότι δεν ανήκει στο φάσμα τής αναπηρίας τον ενημερώνω ότι μπορεί να βρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τα σπάνια νοσήματα μέσα από τον σύλλογο σπανίων παθήσεων που ως στόχο έχει την καταγραφή και αξιοποίηση των στοιχειών για ισότιμη μεταχείριση όλων και όχι τον περισσότερων .
Με το να μεταφέρουμε στους πολίτες την ευθύνη που έχει η πολιτεία δεν προσφέρουμε κοινωνικό έργο το αντίθετο μάλιστα υπονομεύουμε τους κόπους και τις θυσίες του οργανωμένου αναπηρικού κινήματος αλλά και 1.000.000 πολιτών που ζουν στην χώρα μας σε συνθήκες αναπηρίας .
Τέλος θέλω να σας υπενθυμίσω ότι από το 2003 η επίσημη ορολογία είναι άτομα με αναπηρία και όχι άτομα με ειδικές ανάγκες αποδεχτείτε επιτελούς το δικαίωμα στον αυτόπροσδιορισμό .
Για όλους εμάς που ασχολούμαστε ενεργά με τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των ΑμεΑ δεν αποτελεί λύση η φιλανθρωπία .
Περιπτώσεις όπως του συναδέλφου ταξιάρχη μας θυμίζουν ότι το σύστημα πάσχει και είναι ανυπόφορο…..όχι ο ταξιάρχης…