Διπλή η ενόχληση των ΑμεΑ όταν μιά παραλία προσβάσιμη δεν προστατεύεται
Η κατασκευαστική επάρκεια δεν ... επαρκεί για να οριστεί μια παραλία ως προσβάσιμη. Απαιτείται και εμπέδωση κουλτούρας προσβασιμότητας σε όσους έχουν την ευθύνη/επιμέλεια λειτουργίας της παραλίας ώστε να μπορούν να προστατεύουν το δικαίωμα ανεμπόδιστης πρόσβασης των ανθρώπων με αναπηρία από όσους το παραβιάζουν.
Η εμπέδωση κουλτούρας προσβασιμότητας στο ευρύ κοινό που χρησιμοποιεί τις παραλίες, είναι μιά υπόθεση αδύνατη να επιβληθεί “από την μιά μέρα στην άλλη”. Ο μόνος τρόπος σταδιακής επιβολής της είναι η προστασία της προσβασιμότητας της παραλίας ως... κόρης οφθαλμού υπό την ευθύνη/επίβλεψη των δημιουργών της, που εξ’ αντικειμένου (δια της επαναλήψεως) λειτουργεί ως εργαλείο διαπαιδαγώγησης όλων των λουομένων. Οι απαίδευτοι πρέπει να συνηθίσουν ως εικόνα και περιεχόμενο την προστασία του
δικαιώματος του “άλλου” ώστε έμπρακτα να το αποδεχτούν. Κατά συνέπεια, οι όποιοι πρωτοπόροι στην χώρα μας έχουν πράξει τα κατασκευαστικώς “αυτονόητα”, οφείλουν για να τα κάνουν κτήμα των πολλών να λειτουργήσουν και ολίγον τι ως αστυνόμοι και παιδαγωγοί μαζί. Μοιάζει ομολογουμένως δύσκολη η παραπάνω συνθήκη, όμως αποτελεί και μονόδρομο.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα παραλίας που συνεπεία της ανεπτυγμένης κουλτούρας των δημιουργών της διαθέτει βασικές υποδομές προσβασιμότητας πλην όμως ελέω μη προστασίας εντέλει δεν είναι προσβάσιμη για τους “εμποδιζόμενους” χρήστες, ιδιαίτερα την περίοδο αιχμής, είναι η πανέμορφη παραλία στον Μύρτο Κεφαλλονιάς. Αναγνώστες της σελίδας που επισκέπτηκαν πολλάκις την συγκεκριμένη παραλία μας κομίζουν αποδεικτικές του παραπάνω ισχυρισμού φωτογραφίες που “μιλούν από μόνες τους”. Υπάρχουν μεν αναπηρικές θέσεις στάθμευσης πλην όμως είναι κατειλλημμένες από τον οιοδήποτε. Υπάρχουν ξύλινοι διάδρομοι για την πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο αναπηρικών αμαξιδίων πλην όμως χρησιμοποιούνται 24 ώρες το 24ωρο για παιχνίδια μικρών παιδιών.
Εις εκ των αυτοπτών μαρτύρων/φωτογράφων μας, μοιράζεται μαζί μας μιά εξαιρετικά έξυπνη και ενδιαφέρουσα διαπίστωση: “Οταν μιά παραλία είναι παντελώς απροσπέλαστη, ο άνθρωπος με αναπηρία νευριάζει λίγο και στιγμιαία, αμέσως αποχωρεί και ψάχνει για την επόμενη. Εκεί που τα νεύρα είναι οριακά και στρέφονται εναντίον δικαίων και αδίκων είναι σε περιπτώσεις όπως του Μύρτου, όπου ενώ υπάρχουν οι τεχνικές προδιαγραφές και η δυνατότητα πρόσβασης στην θάλασσα , εντέλει δεν κατορθώνεται ή κατορθώνεται με χίλια μύρια βάσανα” Ας εντρυφήσουν στην διαπίστωση του αναγνώστη μας οι πραγματικά υπεύθυνοι δημοτικοί άρχοντες όπως αυτοί που δημιούργησαν στον Μύρτο (και σε κάμποσες άλλες ανά την χώρα παραλίες) στοιχειώδεις υποδομές. Μη προστατεύοντάς τες από τους ασυνείδητους, όχι απλώς δεν γεύονται την επιδοκιμασία των ανθρώπων με αναπηρία, αλλά αντίθετα εισπάττουν την διπλή δόση διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας. Εστω και αν δεν τους αξίζει ...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Πρόσφατα έγραφα ότι...
παραλιακά και τα πεζοδρόμια στον Κορυδαλλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχολιάστε χωρίς λογοκρισία αρκεί να μην πάμε φυλακή.