Εν Κορυδαλλώ, "το πιό άχρηστο χρίσμα" από το ΠΑΣΟΚ.

Έκαναν τα πάντα   για να λάβουν το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ στον Κορυδαλλό (δείτε εδώ σκληρές εργασίες) και τώρα τραβάνε τα μαλλιά τους. 

Κανείς δεν διαφημίζει τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αγωνίζονται να προβάλουν σε όλα τα μέσα την προσχώρηση της δεξιάς παράταξης (Σούλης - Μερεντίτης προσετέθησαν στους Χουρσαλά  Ευθυμιάδη κλπ) ενώ δεν πείθει κανέναν η "στήριξη" της "δημοκρατικής αριστεράς", την οποία προσπάθησαν να παρουσιάσουν ως "μαξιλαράκι", μαζί  με μιά "αριστερή" μεταγραφή από τη Νίκαια και μια αόριστη περιεχομένου αναφορά σε "οικολόγους", που
κατάφεραν να "περάσει" σε τοπική εφημερίδα. 

http://neagenia-neagenia.blogspot.com/2010/09/blog-post_05.html νέο αίμα στο ΠΑΣΟΚ

Η πραγματικότητα είναι ότι η παράταξη του κυρίου Κασιμάτη πάσχει από αθεράπευτη εσωστρέφεια μέχρι των ορίων "βαριάς κατάθλιψης". Οι πολλοί, δεν μιλιώνται μεταξύ τους παρά μόνο κατά μικρές ομάδες, κόβουν στη ψύχρα όπου μπορούν και όπως  μπορούν τον συνυποψήφιό τους, ενώ είναι εξαιρετικά διστακτικοί στην υπεράσπιση της δημοτικής πολιτικής που έκανε τέσσερα χρόνια η δημοτική αρχή. Ζητούν προσωπική ψήφο και όχι ψήφο συνέχειας στο υποτιθέμενο έργο της δημοτικής αρχής, ενώ δεν διστάζουν να αναφέρουν ότι δεν εμπιστεύονται καθόλου τους συνυποψήφιούς τους.


Το πιο άχρηστο χρίσμα του ΠΑΣΟΚ είναι αυτό του κυρίου Κασιμάτη, αφού  ο ίδιος δεν ξέρει τι να το κάνει, άλλοι στενοί συνεργάτες αγωνίζονται να το κρύψουν, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι "βλάπτει" πολύ περισσότερο από ότι εξυπηρετεί.


Το χρίσμα αυτό, δεν είναι άχρηστο μόνο για τον κύριο Κασιμάτη, είναι περισσότερο άχρηστο για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση που ξανακερδίσει, αφού είναι γνωστό ότι η πολιτική που ασκήθηκε αλλά και η πολιτική που εγγυώνται τα πρόσωπα που απαρτίζουν την παράταξη αυτή, καμία σχέση δεν έχει με το διακηρυσσόμενο "πνεύμα ΠΑΣΟΚ". Ούτε όμως και σε επίπεδο οργανωτικο- πολιτικού ελέγχου εγγυώνται τίποτα οι γνωστές ομάδες που νέμονται τη δημοτική εξουσία και οι γνωστοί κωλοτούμπες με τις κομματικές σφραγίδες. Οι ομάδες αυτές και τα πρόσωπα, μας έχουν αποδείξει ότι δεν λειτουργούν με βάση αρχές και δεσμεύσεις, αλλά με βάση προσωπικές ανάγκες και στενά συμφέροντα.